Farah Karimi (Tweede-Kamerlid) en Bea Visser (Partijbestuur) brengen een bezoek aan de politieke gevangenen in Turkije die inmidddels al bijna 50 dagen in hongerstaking zijn. Zij zijn in Istanbul op zaterdag 9, zondag 10 en maandag 11 december en bezoeken een tweetal gevangenissen (Bayramapasa en Umraniye). Verder spreken zij o.a. met de Turkse mensenrechtenorganisatie IHD.

Ruim 800 politieke gevangenen protesteren met een hongerstaking tegen de geplande ‘hervormingen’ van het gevangenissysteem. Sinds 2 dagen is de hongerstaking omgezet in een zogeheten ‘doodshongerstaking’, waarbij de hongerstakers niets meer tot zich nemen. Deze situatie lijkt een herhaling van de situatie in 1996. Toen overleden 12 politieke gedetineerden als gevolg van de ‘doodshongerstaking’. Na massale protestacties werden de geplande hervormingen uitgesteld. Deze hervormingen worden nu toch weer doorgevoerd.

Mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty International en Human Rights Watch maken zich grote zorgen over de erbarmelijke omstandigheden waarin de gedetineerden zich bevinden. Het officiële doel van de hervorming van het gevangenissysteem is meer rust te creëeren, maar experts vrezen dat dit zal leiden tot een toename van de schendingen van mensenrechten in de gevangenissen.

De huidige vorm van detentie in Turkije bestaat uit een zaalsysteem, waarbij er zich 15 tot 40 gedetineerden in een zaal bevinden. De gedetineerden in Turkije verkiezen deze vorm van detentie boven individuele detentie omdat deze als veiliger wordt ervaren. De reputatie van gevangenispersoneel is berucht waar het gaat om behandeling van politieke gedetineerden. Met het F-type celsysteem, wat men nu wil invoeren, worden de gedetineerden verdeeld over1 of 3-persoonscellen, al naar gelang hun gedrag. Belangrijkste bezwaar tegen deze vorm van detentie is dat de sociale contrôle wegvalt. Een ander nadeel van dit nieuwe systeem is dat het ‘luchten’ van de gedetineerden aanzienlijk wordt beperkt tot een kleine bijna volledig afgedekte ruimte. Ook tijdens het luchten is er geen communicatie met andere gedetineerden meer mogelijk.