Dit kabinet investeert miljarden in de oude economie van Nederland Distributieland. Tegelijkertijd lost ze de echte verkeersproblemen niet op. De automobilist wordt wel ontzien maar niet geholpen. Milieu en leefbaarheid gaan achteruit, files worden niet opgelost. Het kabinet kiest voor treintje plagen, busje pesten.
Minister Peijs maakt zichzelf een slachtoffer van het taboe op beprijzing. Hierdoor is de nota mobiliteit van minister Peijs (Verkeer) vooral een nota ‘Stilstand’. En stilstand is achteruitgang.
Stilstand op de weg, stilstand in de ontwikkeling van het OV, extreem veel geld voor de oude economie. Dat is het beeld dat oprijst uit de Nota Mobiliteit. Hoewel Peijs toegeeft dat forse maatregelen nodig zijn, kiest ze voor de verkeerde, peperdure medicijnen, bang voor het taboe van beprijzing. Weer wordt de invoering van een slimme kilometerheffing doorgeschoven naar een nieuw kabinet. Sinds 1989 (minister Kroes) wordt beprijzing zogenaamd ‘voorbereid voor een volgend kabinet’. Peijs zet deze treurige traditie voort.
Peijs kiest met deze nota voor de gevestigde belangen van de oude economie en van de transportsector. De automobilist wordt ontzien maar niet geholpen. Daarmee gaat ze voorbij aan de belangen van miljoenen mensen, die dagelijks geconfronteerd worden met de keerzijde: vuile lucht, herrie, onveiligheid en uitholling van de publieke functie van het openbaar vervoer.
Peijs schrijft het OV definitief af als schoon alternatief voor de auto. Ineens geldt dat openbaar vervoer rendabel moet zijn. Dit is voorsorteren op uitrangeren. Dit leidt tot het één voor één afstoten of uitkleden van veel verbindingen, binnen en buiten de Randstad. Een substantiële groei van het aantal OV-reizigers is niet langer gewenst: dat zou de staat teveel geld kosten. Hiermee toont Peijs zich een kille saneerder van het openbaar vervoer: treintje pesten, busje plagen.
GroenLinks wil een mobiliteitsbeleid zonder taboes, dat écht werkt en ook rekening houdt met reizigers, omwonenden en milieu. Naast investeren in OV is beprijzing het enige alternatief om Nederland in beweging te krijgen: de schaarste op de weg moet een prijs krijgen om te zorgen voor een betere benutting van de infrastructuur. Wachten tot een volgende kabinetsperiode is niet alleen laf, het kost ook veel geld aan extra asfalt. Binnenkort zal Wijnand Duyvendak daarom zijn initiatief-Tolwet ter behandeling indienen bij de Tweede Kamer. Deze wet, waarvan het advies van de Raad van State onlangs verscheen, geeft regio's de mogelijkheid zelf een spitsheffing in te voeren, zoals in Londen. In Londen zijn de files sindsdien met 30% verminderd. Als de Kamer het wil, kan de wet nog deze kabinetsperiode van kracht worden.
Wijnand Duyvendak