De Wet Maatschappelijke Ondersteuning lost geen enkel bestaand probleem op, maar creëert veel nieuwe problemen. Daarom heeft GroenLinks een alternatief uitgewerkt. Niet alles afschuiven op de 'eigen verantwoordelijkheid', maar investeren in creatieve oplossingen en goede voorzieningen.
GroenLinks vraagt zich af wat men nu eigenlijk wil. Staatssecretaris Ross zegt met de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) te beogen dat de AWBZ solidair en beheersbaar blijft, dat er meer samenhang komt tussen zorg en welzijn en dat er minder bureaucratie komt. Maar tegelijkertijd stelt de staatssecretaris keer op keer dat het geen bezuinigingsoperatie betreft, dus kosten worden er niet bespaard. Het gebrek aan samenhang tussen voorzieningen in zorg en welzijn blijft bestaan, want gemeenten krijgen met de wet geen enkel nieuw instrument in handen. Zij zijn aangewezen op verleiding om vorm te geven aan de regierol. En de bureaucratie zal niet afnemen, maar toenemen. Want waar eerst één landelijke regeling volstond om te indiceren voor individuele voorzieningen komen er straks 400 gemeentelijke verordeningen.
GroenLinks ziet veel problemen die dringend moeten worden opgelost met een wet die maatschappelijke ondersteuning stimuleert. Maar dan moet die wet ook wel een bijdrage leveren aan het oplossen van die problemen. Hoe zo’n wet er uit zou moeten zien, heeft Evelien Tonkens opgeschreven in de nota Weiger Minder Ondersteuning en Werk aan Meedoen en Ontmoeten. Vereenzaming van ouderen en gehandicapten, verkommering van dak- en thuislozen en het toenemend gebrek aan sociale samenhang worden niet voorkomen met een groter beroep op de eigen verantwoordelijkheid, zoals dit kabinet doet in haar WMO. Het vergt een investering in creatief welzijnsbeleid en in nieuwe collectieve voorzieningen. Op de lange termijn beheers je de kosten van de AWBZ daarmee meer dan met een overbodige en bureaucratie veroorzakende wet. Uit onderzoek blijkt immers keer op keer dat welzijnsbeleid zorg voorkomt. Met een paar uur huishoudelijke verzorging kunnen mensen thuis blijven wonen, die anders zijn aangewezen op een veel duurder verzorgings- of verpleeghuis.
De nota is hier te vinden.
Evelien Tonkens