GroenLinks-Tweede Kamerlid Lisa Westerveld doet 71 concrete voorstellen in de initiatiefnota ‘Ons land is beperkt’, om ervoor te zorgen dat mensen met een handicap volwaardig mee kunnen doen aan de samenleving. Op dit moment kunnen zij dit niet. In ons land zijn er tal van drempels opgeworpen voor mensen met een beperking. Maar de grootste problemen zijn voor iedereen hetzelfde: er is te weinig begrip, te weinig erkenning en de samenleving is niet toegankelijk.
Hierdoor worden mensen met een beperking vaak uitgesloten.
Lisa Westerveld (GroenLinks): “De samenleving moet zo worden ingericht, zodat iedereen kan meedoen. Te vaak wordt er nu met een medische bril naar mensen met een beperking gekeken. Terwijl met een paar aanpassingen, mensen gewoon kunnen meedoen. Mensen met een beperking zitten bijvoorbeeld meer dan twee keer zo vaak zonder werk als anderen. En dat terwijl er heel veel talent is in Nederland dat nu niet wordt gebruikt.”
Op 13 december 2006 werd het VN-verdrag voor de rechten van mensen met een handicap aangenomen. Dat gebeurde tijdens de algemene vergadering van de Verenigde Naties (VN).
In het VN-verdrag handicap staat wat er nodig is om te zorgen dat iedereen mee kan doen.
Zodat mensen met een beperking kunnen leven als anderen. Bijvoorbeeld als het gaat om wonen, onderwijs, winkelen en sport. Tien jaar later, in 2016, sloot Nederland zich bij het VN-verdrag aan. Maar de gemaakte afspraken met gemeenten en organisaties navolgen is de regering nog niet voldoende gelukt. De initiatiefnota van GroenLinks is een strategie voor het uitvoeren van het VN-verdrag, zodat de doelstellingen wel gehaald worden.
In de initiatiefnota worden 71 voorstellen gedaan die vallen onder de verantwoordelijkheid van het hele kabinet.
Mensen met een beperking moeten betrokken worden bij besluitvorming op alle beleidsterreinen, ook op gemeentelijk en provinciaal niveau.
Om ervoor te zorgen dat mensen met een beperking volwaardig mee kunnen doen aan de samenleving is het belangrijk dat zij zelf kunnen voorzien in hun inkomen. Zij hebben recht op langdurend en passend werk met begeleiding en fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden. Daarnaast wil GroenLinks dat er een vast bedrag wordt vastgesteld voor de totale eigen bijdrage voor zorg. Zodat de stapeling van zorgkosten nooit te hoog kan worden en mensen niet in betalingsproblemen komen vanwege hun handicap.
Verder moet iedereen makkelijk zelfstandig met het openbaar vervoer kunnen reizen. Dit is nodig om toegang te hebben tot school, werk en een sociaal leven. Iedere trein, bus, tram of metro die wordt opgeknapt of aangeschaft moet qua toegankelijkheid altijd beter worden.
Ook de toegang tot het onderwijs kan verbeterd worden. Zorg ervoor dat bij de bouw en verbouw van scholen altijd geregeld wordt dat kinderen met een beperking toegang hebben tot school. Denk aan ruime lokalen en prikkelarme ruimtes, maar ook aan het verbeteren van digitale middelen zodat onderwijs op afstand gevolgd kan worden. Ook het stimuleren van de Samen naar Schoolklassen zorgt ervoor dat kinderen met een beperking uit hun isolement komen en een sociaal netwerk van vriendjes en vriendinnetjes opbouwen. Én regel dat ouders niet ieder jaar opnieuw moeten aantonen dat hun kind een beperking heeft, zoals Downsyndroom, om toegang te krijgen tot onderwijs.
Op het gebied van zorg moet er niet langer gekeken worden vanuit een medisch model, maar kijk op een sociale manier naar mensen en hun beperkingen. Bescherm mensen in zorginstellingen bijvoorbeeld tegen gedwongen verhuizing. Zij verdienen dezelfde bescherming als huurders of kopers die ook niet zomaar uit hun huis kunnen worden gezet. Überhaupt moeten er meer huizen gebouwd worden waar ouderen en mensen met een beperking (zelfstandig) kunnen wonen. GroenLinks wil dat de integrale toegankelijkheidsstandaard moet worden vastgelegd in het bouwbesluit.
Deze, en andere, voorstellen die GroenLinks in haar initiatiefnota doet, zal de fractie concretiseren en aankaarten in debatten met ministers van alle ministeries.
Westerveld: “Het is belangrijk dat er vanuit alle ministeries wordt gekeken naar beleid dat passend is voor gehandicapten. Het gaat om het leven van mensen, dus over wonen, werken, school, vervoer, inkomen en gezondheid Deze nota is de eerste stap om ervoor te zorgen dat er vanuit het kabinet breed gekeken wordt naar dit onderwerp, zodat de versplintering stopt en de kansengelijkheid voor iedereen realiteit wordt.”
